Industria indiane e ndërtimit është një shtyllë jetike e strukturës ekonomike të vendit dhe ka shfaqur një elasticitet të jashtëzakonshëm në vitet e fundit. Ajo ka lundruar në mënyrë strategjike përmes fatkeqësive pas pandemisë dhe ka shfaqur përshtatshmërinë dhe inovacionin në përgjigje të rrethanave në zhvillim. Sipas vlerësimeve të industrisë, industria e ndërtimit po përjeton një prirje rritëse në Indi dhe pritet të arrijë në 1.4 trilion dollarë deri në vitin 2025. Kjo rritje është nxitur nga iniciativat e qeverisë, ndryshimi i preferencave të konsumatorëve dhe përparimet e rëndësishme teknologjike.
Gjatë dy viteve të fundit, India ka demonstruar një përmirësim të dukshëm në efikasitetin e zinxhirit të furnizimit, duke u përshtatur në mënyrë efektive ndaj ndërprerjeve globale dhe mjediseve të ndryshme rregullatore. Ndërsa shpenzimet e inputeve janë ulur përgjithësisht për shkak të rënies së çmimeve globale të lëndëve të para, ka pasur një rritje të vogël në kostot e punës. Rritja e shpenzimeve të ndërtimit mund t’i atribuohet një kombinimi elementësh të tillë si kostoja e përshkallëzuar e mallrave dhe shërbimeve, pagat më të larta për të kompensuar rritjen e çmimeve të mallrave të konsumit dhe rritja e pagave të punës që kërkon ndryshime në modelet ekzistuese të projektit. Për më tepër, rritja e çmimeve të karburantit ka çuar në një ulje të prodhimit të materialeve kryesore të ndërtimit si çeliku, alumini dhe çimentoja, duke rezultuar në kosto më të larta për kontraktorët për shkak të mospërputhjes së ofertës dhe kërkesës.
Ndërsa industria e ndërtimit evoluon për të adresuar koston e punës përmes përmirësimeve strategjike në efiçencën operacionale, levave teknologjike dhe zhvillimit të aftësive, ajo natyrshëm vendos skenën për valën e ardhshme të tendencave transformuese. Ky ndryshim i qëllimshëm drejt teknologjisë, inovacionit dhe qëndrueshmërisë nuk është vetëm një përgjigje ndaj sfidave të menjëhershme, por një përafrim proaktiv me të ardhmen. Është brenda këtij konteksti që transformimi dixhital i industrisë dhe integrimi teknologjik fitojnë vrull, duke shënuar një kthesë kryesore drejt shfrytëzimit të potencialit të teknologjisë për të ripërcaktuar proceset dhe rezultatet e ndërtimit.
Kalimi në tendencat që ndikojnë në të ardhmen
Inteligjenca Artificiale (AI) në sektorin e ndërtimit të Indisë po riformëson praktikat tradicionale. Ai po përmirëson menaxhimin e projektit, duke optimizuar shpërndarjen e burimeve dhe duke minimizuar vonesat. Më tej, integrimi i robotikës dhe automatizimit po përmirëson proceset e ndërtimit, nga shtrimi i tullave te detyrat e përsëritura, duke rritur efikasitetin dhe duke reduktuar kostot e punës. Në përgjithësi, këto përparime teknologjike po revolucionarizojnë peizazhin e ndërtimit në Indi, duke nxitur rezultate më të mira të projektit, kosto-efektivitet dhe bashkëpunim midis palëve të interesuara.
Ndërsa industria ndjek projekte të shumta infrastrukturore dhe zhvillime të gjera të pasurive të paluajtshme, sfidat që lidhen me disponueshmërinë e fuqisë punëtore të kualifikuar janë bërë edhe më të theksuara në këtë epokë teknologjike. Rrjedhimisht, mungesa e fuqisë punëtore të kualifikuar është shfaqur si një çështje e përhapur, duke penguar projektet e vazhdueshme në mbarë vendin dhe duke intensifikuar luftën për të përmbushur kërkesat kritike të fuqisë punëtore.
Për të adresuar këtë çështje, punëdhënësit sot po miratojnë strategji inovative rekrutimi. Ata po bashkëpunojnë në mënyrë aktive me institucionet e formimit profesional dhe partnerët arsimorë për të promovuar perspektivat e karrierës në industrinë e ndërtimit. Gjithashtu, kompanitë po i drejtohen rritjes së pagave, përfitimeve dhe stimujve. Si rezultat, kostot mesatare të punësimit për fuqi punëtore të kualifikuar, gjysmë të kualifikuar dhe të pakualifikuar kanë dëshmuar një rritje vjetore në gjysmën e dytë të vitit të kaluar. Këto iniciativa të menduara përpara nga punëdhënësit jo vetëm që po nxisin rritjen e industrisë së pasurive të paluajtshme, por gjithashtu po hapin rrugën për rritjen e mundësive të punësimit dhe zhvillimit të aftësive.
Praktikat e qëndrueshme të ndërtimit
Qëndrueshmëria po shfaqet gjithashtu si një nga tendencat kryesore të rëndësishme, me sektorin që përqafon praktika që sigurojnë përgjegjësi mjedisore dhe elasticitet ndaj ndryshimeve klimatike. Ndryshimi global në sjelljen në vendin e punës ka rezultuar në mënyra të reja të të menduarit për ndërtimin e zyrave. Kompanitë tani po adoptojnë modele dhe hapësira hibride pune me një përzierje të hapësirave fleksibël dhe të ngjarjeve. Po kështu, shumë kompani kanë vendosur objektiva të karbonit neto zero, duke zgjeruar strategjinë e qëndrueshmërisë së pasurive të paluajtshme përtej kursimeve të energjisë për të përfshirë dekarbonizimin dhe kriteret mjedisore, sociale dhe të qeverisjes (ESG). Sektori i ndërtimit po zhvendoset gjithashtu drejt qëndrueshmërisë, duke u fokusuar në infrastrukturën elastike të aftë për t’i bërë ballë ndryshimeve klimatike dhe fatkeqësive natyrore.
Modelet fleksibël, materialet e avancuara dhe monitorimi në kohë reale përmes teknologjive inteligjente po bëhen thelbësore. Fluturimi në cilësi mbetet një shtytës kryesor pasi pushtuesit kërkojnë portofolet e madhësisë së duhur në hapësirën me cilësi më të lartë. Aktualisht, shumë firma kërkojnë të përfshijnë dizajn fleksibël me fokus në rritjen e hapësirave bashkëpunuese dhe komunitare me shumë qëllime dhe standardizimin e zyrave në një madhësi të vetme universale për të menaxhuar rritjen dhe promovimet. Prandaj, kompanitë sot po zhvendosen drejt qëndrueshmërisë në vendin e punës dhe po optimizojnë përdorimin e burimeve, minimizojnë mbetjet dhe rrisin efikasitetin e energjisë gjatë fazës së ndërtimit. Për më tepër, tendenca e praktikave të qëndrueshme në vendin e punës nuk është vetëm në përputhje me ruajtjen e mjedisit, por gjithashtu po kontribuon në kosto-efektivitetin duke reduktuar nevojën për materiale të tepërta dhe duke optimizuar proceset e ndërtimit.
Duke parë përpara, theksi në përshtatjet e qëndrueshme është gati të bëhet një komponent qendror i strategjisë së pasurive të paluajtshme të korporatave. Ky evolucion pasqyron një njohje më të gjerë se qëndrueshmëria është një faktor kritik në mënyrën se si përftohen, zhvillohen dhe menaxhohen hapësirat. Për më tepër, ndërsa teknologjia vazhdon të formësojë kërkesat e okupatorëve, kostoja e lidhur me pajisjet – veçanërisht në tregjet premium si Mumbai, Delhi, Bangalore dhe Hyderabad – ka parë një rritje të dukshme. Pavarësisht kostove më të larta fillestare të materialeve dhe teknologjive të qëndrueshme, përfitimet e tyre afatgjata, si përmirësimi i efikasitetit dhe qëndrueshmërisë së energjisë, paraqesin një rast bindës për miratimin e tyre. Këto investime jo vetëm që kontribuojnë në arritjen e angazhimeve ESG, por gjithashtu premtojnë kursime të konsiderueshme të kostos me kalimin e kohës, duke përforcuar vlerën strategjike të praktikave të qëndrueshme të ndërtimit në mjediset e sotme të vendit të punës që ndryshojnë me shpejtësi.
Pavarësisht sfidave brenda sektorit të ndërtimit, një perspektivë premtuese për stabilizimin e kostove të ndërtimit është në horizont, e mbështetur nga një përzierje faktorësh favorizues. Industria po kalon në mënyrë strategjike përmes mungesës së fuqisë punëtore, kostove të paqëndrueshme të materialeve dhe ndërprerjeve të zinxhirit të furnizimit duke shfrytëzuar stimujt e qeverisë dhe duke përqafuar përparimet teknologjike. Kjo qasje proaktive nënkupton një zhvendosje drejt një të ardhmeje të shënuar nga stabiliteti dhe qëndrueshmëria.
Grumbullimi i dinamikave në zhvillim të tregut, rregullimeve strategjike të industrisë, zhvillimeve teknologjike të fundit dhe politikave të favorshme qeveritare është vendosur të luajë një rol kryesor në moderimin e kostove të ndërtimit. Së bashku, këta elementë krijojnë një rrugë drejt një peizazhi ndërtimi më të parashikueshëm dhe elastik, duke siguruar rritjen e qëndrueshme të sektorit dhe përshtatshmërinë ndaj sfidave të ardhshme.
Revista Anshuman, Kryetar dhe CEO – Indi, Azinë Juglindore, Lindjen e Mesme dhe Afrikë, CBRE