Përshkrimi i tekstit i dhënë nga arkitektët. Ky projekt përfshinte zhvendosjen e Muzeut të Artit të Seiji Togo Memorial Sompo Japan Nipponkoa (ish Muzeu Seiji Togo), i cili u hap në 1976 në katin e 42-të të ndërtesës qendrore të Sompo Japan (ish-ndërtesa Yasuda Kasai Kaijo) e projektuar nga Shozo Uchida. te Muzeu i ri i Artit Sompo i ndërtuar brenda ambienteve në këmbët e ndërtesës së zyrës qendrore.
Rinovimi urban pa rindërtim – Zona Nishi-Shinjuku, ku ndodhet zona e projektit, ka luajtur një rol të rëndësishëm si një bazë thelbësore për rritjen e Tokios që nga vitet 1970, kur u zhvillua sistematikisht një infrastrukturë urbane tredimensionale dhe funksione të ndryshme urbane si tregtia, akomodimi, dhe banesat u përqendruan rreth zonës së ndërtesave të larta. Në zonën Nishi-Shinjuku, një nga vendet e para për ndërtesa të tilla të larta, nismat për të rinovuar qytetin duke përdorur metoda të tjera përveç rindërtimit konvencional janë duke u zhvilluar. Meqenëse mungesa e një atmosfere plot gjallëri në rrëzë të ndërtesave të larta është një nga çështjet në zonë, “Udhëzimet e zhvillimit të qytetit të zonës Nishi-Shinjuku”, i cili përshkruan politikën e zhvillimit të qytetit në zonë, synon gjithashtu të krijojë një atmosferë e re plot gjallëri. Bazuar në politikën e treguar në udhëzime, ky projekt pritej të shndërrohej në një “pikturë arti” në Shinjuku, i cili do të përhapte kulturën dhe artin. Vendi për muzeun e ri u sigurua duke modifikuar linjat e mureve të bllokut ekzistues të specifikuar siç përcaktohet në planet e qytetit dhe duke zëvendësuar pjesërisht një pjesë të hapësirës së hapur efektive me hapësirën e brendshme të ndërtesës ekzistuese qendrore. Përveç kësaj, përdorimi i “sistemit të projektimit kolektiv të ndërtesave” lejoi ndërtimin e një muzeu të pavarur ngjitur me ndërtesën e selisë në të njëjtin vend.
Arkitektura si art i lidhur me qytetin – Ne synuam të krijonim një muze arti me një pamje skulpturore në vend të një forme tipologjike konvencionale për të arritur një dizajn ndërtimi të paharrueshëm. Punimet e Seiji Togo ishin shtysa për hapjen e ish-muzeut. Pamja e jashtme e muzeut, e modeluar sipas kthesave të këndshme të figurës femërore në një mënyrë që është karakteristike për punën e tij, i bën jehonë kthesave të buta të ndërtesës së selisë si një sfond. Vijat vertikale në muret e jashtme janë rruaza që rezultojnë nga saldimi i pllakave të çelikut. Vijat vertikale në muret e jashtme janë rruaza të formuara nga saldimi i pllakave të çelikut. Prekja tredimensionale e “Lulediellit” të Van Gogh-ut, nga koleksioni i muzeut, shprehet në saldim, duke krijuar një pamje të karakterizuar nga nuanca që ndryshojnë me stinën dhe kohën e ditës. Katet e ekspozitës janë hapësira të mbyllura për shikimin e pikturave, ndërsa nivelet e poshtme janë të hapura për qytetin. Hapja me një mur xhami të lakuar butësisht, afërsisht 16 metra i gjerë dhe 8 metra i lartë, lidh brendësinë me peizazhin e qytetit përmes kopshtit të përparmë. Kjo hapje e muzeut shpresojmë se do të bëhet një simbol i zonës gjithnjë në rritje Nishi-Shinjuku dhe një pikë referimi e re që vlerësohet nga publiku.
Ndjekja e shprehjes skulpturore në arkitekturë – Ndërtesa, një masë betoni dhe çeliku, formohet nga derdhja e betonit në kallep të veshur me pllaka çeliku me përmasa 2.2 m me 5.5 m. Rruazat dekorative (shenjat e saldimit) aplikohen në pllakat e çelikut në intervale prej 20 cm në fabrikë dhe janë të barabarta dhe në linjë me rruazat në nyjet e pllakave të çelikut të salduara në vend për të arritur një pamje skulpturore të qetë. Ashtu si “Luledelli” i Van Gogh në koleksionin e muzeut u pikturua me penelata tredimensionale (impasto), rruazat mbushin pjesën e jashtme si penelata e ndërtuesit.
