Përshkrimi i tekstit i dhënë nga arkitektët. E vendosur larg metropolit aktiv të Hefeit, Provinca Anhui, Biblioteka Horizon qëndron si një vendstrehim idilik për lexuesit që kërkojnë ngushëllim në natyrë, tregim historish dhe imagjinatë midis prerive të fshatit Dawei. Arkitektura mishëron konceptin e hapjes përmes formës, materialitetit dhe ambientit të saj, duke krijuar një pushim autentik nga ngarkesa e jetës urbane.
E konceptuar si një dhomë ndenje soditëse që rri pezull mbi peizazhin, biblioteka mbledh mysafirët e saj nën raftin e saj të madh të librave me pemë për të zgjeruar perceptimin e tyre për kohën dhe hapësirën, duke inkurajuar imagjinatën e tyre që të enden drejt horizontit të pakufishëm të prerive. Ndërsa faza e parë e Masterplanit të Rivitalizimit të Dawei u përqendrua në rinovimin e dy fshatrave fqinjë, faza e dytë synon të transformojë prerjet në mes në një lidhje kulturore kushtuar natyrës, artit dhe performancës.
I ndodhur në këndin juglindor të masterplanit, siti ndan një skaj me grupin e mbyllur të hoteleve, ndërsa rrethohet nga tre anët nga një fshat piktoresk. Duke zëvendësuar një ish-shtëpi në fermë, projekti e ri-parashikon vendin si një vend të shenjtë leximi të qetë që kap bukurinë e gjerë të prerive.
Për të hapur arkitekturën drejt peizazhit, katet e bibliotekës janë të vendosura në mënyrë gjatësore përgjatë fushave dhe të shtrira në një qëndrim mikpritës, të hapur, duke përqafuar horizontin me gjithë zemër. Dy vëllime të dallueshme arkitektonike – një monolit i gdhendur në tokë dhe një prizëm i tejdukshëm transparent – qëndrojnë si korniza të kalibruara shikimi për të kapur gjerësinë e tokës dhe hapësirën e qiellit. Më poshtë, monoliti strehon kafenenë e hollit dhe hapësira të tjera mbështetëse në katin e parë.
Një korridor me pamje drejt prerive gdhendet nëpër të ngurta, duke tërhequr hijeshinë baritore të fushave përreth brenda. Vizitorët ngjiten në vëllimin prizmatik sipër përmes shtyllave të bërthamës mbështetëse që strehojnë sistemet e qarkullimit vertikal dhe boshtet thelbësore të shërbimit. Duke minimizuar gjurmën e strukturës në peizazh, kjo marrëveshje bërthamore e grumbulluar në mënyrë efektive çliron perimetrin e ndërtesës, duke ia kushtuar atë pjesës qendrore të bibliotekës: Sallës së Leximit.
E projektuar 4 metra nga jashtë në tre anët, pllaka e dyshemesë me konsol të Sallës së Leximit krijon një verandë panoramike që në dukje ngrihet mbi terren. Brenda kësaj hapësire pa kolona, një raft librash të gjerë lisi rrotullohet rreth bërthamës së ndërtesës dhe ngjitet drejt tavanit, duke kujtuar një pemë të lashtë, duke ofruar një strehë për lexuesit me pamje të largëta të pamjes përtej. Çdo degë e ndriçuar e kurorës së pemës çiftohet në mënyrë ritmike me një njësi muri perde me dy xham të gjerë 2,2 metra, duke përshkruar në mënyrë efektive ndarjen hapësinore për kthinat individuale të leximit.
Rafti i librave integron pa probleme sistemet mekanike të ajrosjes dhe ndriçimit në hapësirat e tij poché, duke ruajtur koherencën estetike të brendshme pa kompromentuar funksionalitetin. Në zemër të saj, një rresht qendror lidh kthinat rrethuese për të formuar një hapësirë të thellë grumbullimi për ngjarje intime. Sipër, panelet prej çeliku inox të përfunduar me pasqyrë zgjerojnë raftet e librave përtej tavanit nominal, duke krijuar një iluzion të hapësirës vertikale të pafund.
Më shumë se një depo librash, Biblioteka Horizon qëndron si një fener kulturor në preritë e Anhuit, e gatshme për të gjallëruar tapiceri kulturore të komunitetit të fshatit Dawei dhe më gjerë. I pozicionuar në udhëkryq të hyrjes së turistëve dhe jetës lokale, ai shërben jo vetëm si një dhomë ndenjeje panoramike ku vizitorët mund të ngadalësojnë shpejtësinë dhe të kënaqen me hapësirën e peizazhit përreth, por edhe si një qendër mësimi për fshatarët lokalë, duke ngushtuar potencialisht ndarjen arsimore në zona rurale. Ky bashkim i shtigjeve pasqyron rolin e brendshëm të bibliotekës si një lidhje komunale, duke nxitur një dialog midis qetësisë së natyrës dhe zhurmës së mbledhjeve komunale.
