Emmanuel Giannelis është Profesor i Inxhinierisë Walter R. Read dhe ka shërbyer si zëvendës-provost i Cornell-it për kërkimin dhe nënkryetar për transferimin e teknologjisë, pronësinë intelektuale dhe politikën e kërkimit që nga korriku 2017.
Me një mision për të avancuar dhe mbështetur kërkimin, sipërmarrjen dhe komercializimin e teknologjisë Cornell, zyra e Giannelis promovon gjithashtu kërkimin dhe inovacionin në kampuset e Cornell-it Ithaca dhe NYC.
Ju jeni në këtë rol për dy vjet; sa mirë është Cornell duke integruar dhe promovuar kërkimin nëpër kampuset e tij?
Fillimisht, më lejoni të them se është me të vërtetë një nder, një privilegj, të jesh pjesë e ekipit drejtues dhe gjithashtu të përfaqësosh të gjithë këta anëtarë fakulteti yjesh.
Në një mënyrë interesante, unë kam dy role – njëri është zëvendës-provost për kërkime, dhe portofoli im mbulon kampusin e Ithaca dhe Cornell Tech. Si nënkryetar për transferimin e teknologjisë, unë gjithashtu mbikëqyr të gjithë pronën intelektuale (IP), duke përfshirë atë që del nga Weill Cornell Medicine.
Një nga sfidat është, edhe pse jemi të shpërndarë gjeografikisht, si t’i afrojmë këto ekipe? Ne kemi pika të forta në shumë, shumë fusha të ndryshme, dhe bashkimi i tyre dhe gjetja e atyre sinergjive, është në fakt ajo që na dallon nga universitetet e tjera. Ne kemi kampusin e Itakës, por gjithashtu, në qytetin e Nju Jorkut, kemi një shkollë mjekësore dhe tani Cornell Tech – dhe këto lloj kombinimesh nuk janë ato lloje që gjen çdo ditë me institucionet tona të kolegëve. Përdorimi i këtyre kombinimeve është në fakt një nga pikat e forta të Cornell.
Çfarë sfidash, apo surprizash keni gjetur në këtë pozicion?
Gjëja e parë që gjeta – pavarësisht roleve të mia të shumta në Kolegjin e Inxhinierisë dhe që jam në fakultet që nga viti 1987 – ishte sa pak dija për atë që po ndodhte në Cornell. Ka xhevahire në të gjithë vendin me të cilët nuk isha aq i njohur. Kjo punë do të jetë një përvojë mësimore edhe kur të përfundoj mandatin tim pesëvjeçar.
Por nuk është vetëm njohja me fakultetin dhe fushat e kërkimit; po ashtu është njohja me stafin tonë, duke përfshirë stafin që punon me të gjitha qendrat kërkimore në portofolin tonë. Dhe ky është një numër i madh njerëzish – më shumë se 700.
Ndërsa po mendoja për herë të parë për këtë pozicion dhe e shikoja atë nga jashtë, mendova se duhej të siguronim programim që lejon pedagogët dhe studentët tanë të ndjekin interesat e tyre sipërmarrëse dhe gjithashtu të rrisin ndërveprimet tona me industrinë. Ajo që më befasoi ishte se ndërsa ne kemi bërë përparim në ofrimin e këtij programimi të ri (siç është iniciativa GateWay to Partnership dhe programi Fast Track Startup License), jo të gjithë fakultetet, studentët apo klientët e mundshëm të korporatave e kanë vënë re. Kështu që ndonjëherë ka qenë më e vështirë të tregtosh këto programe sesa t’i themelosh ato.
Sa i rëndësishëm është kërkimi ynë ndërdisiplinor dhe çfarë po bën Cornell për të ngritur kërkimin në shkencat sociale dhe humane?
Për të pasur kërkime ndërdisiplinore, duhet të keni disiplina të forta. Kur flasim për bashkimin e njerëzve nga fusha të ndryshme, është e vetëkuptueshme që ne me të vërtetë kujdesemi së pari për vetë disiplinat. Pra, ne po shfrytëzojmë pikat e forta në disiplina duke katalizuar bashkëpunimet mes tyre.
Unë vij nga shkencat fizike dhe inxhinieri. Unë kam qenë në Cornell për 32 vjet, dhe si anëtar i fakultetit, e di se brenda këtyre fushave, këto bashkëpunime të ndërsjella janë mjaft të lehta. Ekziston një rrjet i fakulteteve, ka qendra kërkimore dhe është e natyrshme që fakulteti të bashkohet dhe të propozojë ide të reja. Në një masë kjo është e vërtetë edhe në shkencat e jetës. Do të jetë jashtëzakonisht e vlefshme të sillni në tryezë shkencëtarë socialë dhe të tjerë dhe më pas të filloni t’i afroheni këtyre bashkëpunimeve nga edhe më shumë anë.
Më pëlqen të mendoj për portofolin tim që përfaqëson jo vetëm kërkimin, por kërkimin dhe bursën. Dhe kështu unë përfaqësoj jo vetëm shkencëtarët dhe inxhinierët fizikë dhe shkencëtarët e jetës, por edhe shkencëtarët socialë dhe ata të shkencave humane dhe të arteve. Ka nevoja të ndryshme dhe sfida të ndryshme, por të gjitha janë pjesë e të njëjtit portofol dhe, duke qenë se më interesojnë të gjitha këto fusha, dua t’i përfaqësoj dhe t’i ushqej gjithashtu.
Konkretisht për shkencat sociale, provosti ka krijuar komisione recensuese dhe një nga rekomandimet që po zbatojmë tani është krijimi i Qendrës Cornell për Shkenca Sociale.
Ne tashmë kemi disa njësi të pavarura që ofrojnë mbështetje kërkimore dhe promovojnë kërkimin ndërdisiplinor në shkencat sociale; ne duam t’i sjellim të gjitha nën një ombrellë. Qendra e re do të përfshijë të gjitha njësitë e shkencave sociale që janë pjesë e zv.provostit për portofolin e kërkimit, si Instituti i Kërkimeve Cornell Survey, Instituti Cornell për Kërkime Sociale dhe Ekonomike, Qendra Roper për Kërkimin e Opinionit Publik dhe Instituti Cornell. për Shkencat Sociale. Struktura e re do të lejojë vendosjen më efektive të burimeve tona dhe do të pozicionojë mirë fakultetin tonë për të kërkuar fonde shtesë nga burime të jashtme.
Ne kemi emëruar dy fakultet shumë të arrirë – Sahara Byrne, profesoreshë e komunikimit dhe Peter K. Enns, profesor i asociuar i qeverisë dhe drejtor ekzekutiv i Qendrës Roper – si bashkëdrejtorë të përkohshëm të qendrës për të mbikëqyrur aktivitetet në dy vitet e ardhshme. vite dhe për të bashkuar të gjitha këto efikasitete dhe sinergji. Ne po planifikojmë të nisim një kërkim kombëtar në verën e vitit 2020 për të punësuar drejtorin e ri të asaj qendre, dikë me një reputacion ndërkombëtar për bursë dhe që mund të ndihmojë në marrjen e fondeve të jashtme që përputhen me ambiciet tona për qendrën.
Si po ndryshon peizazhi i sponsorizuar i kërkimit dhe si po përgjigjet Cornell kolektivisht si universitet?
Kur shikoni numrat, ne ia dalim jashtëzakonisht mirë me financimin federal dhe të shtetit të Nju Jorkut, veçanërisht kur bëhet fjalë për Fondacionin Kombëtar të Shkencës dhe Institutin Kombëtar të Shëndetësisë. Cornell, që nga viti 2016-17, shpenzon rreth 1 miliard dollarë për kërkime çdo vit; ne marrim afro 700 milionë dollarë nga ato çdo vit nga burime federale dhe shtetërore.
Një nga gjërat që po përpiqemi shumë të bëjmë është të diversifikojmë portofolin tonë të kërkimit. Nëse mbështeteni kryesisht në vetëm një ose dy agjenci, një prerje e madhe në atë agjenci të veçantë do të ndihej në shumë fusha të ndryshme në kampus. Një qëllim është rritja e niveleve të financimit nga Departamenti i Mbrojtjes, nga Departamenti i Energjisë, nga NASA dhe nga agjenci të tjera; ne po punojmë gjithashtu me industrinë dhe po përpiqemi të rrisim dollarët e kërkimit që vijnë direkt nga korporatat.
Çfarë duhet të dinë studentët rreth asaj se si transferimi i teknologjisë në Cornell po gjeneron biznese dhe mundësi të reja?
Jemi në një gjendje tranzicioni – jo vetëm këtu në Cornell, por në shumë institucione të tjera akademike. Më parë, zyrat e transferimit të teknologjisë siguronin dhe më pas licenconin IP-në.
Mënyra e re e të bërit biznes, modeli i ri, është promovimi i formimit të një kompanie të re. Kjo nënkupton krijimin e kompanive të reja, startup-eve të reja, si një mënyrë për të fituar para nga portofoli i IP-së dhe si një motor i zhvillimit ekonomik. Modeli i ri kërkon aftësi të ndryshme dhe strategji të ndryshme.
Një aspekt tjetër përfshin punën me studentët dhe pedagogët për t’i ndihmuar ata të kuptojnë se çfarë nevojitet për të komercializuar inovacionet e tyre teknologjike.
Ne po përpiqemi të krijojmë kushtet dhe të ofrojmë burime që lejojnë pedagogët dhe studentët, si dhe sipërmarrësit jashtë Cornell, të përdorin këtë teknologji dhe të krijojnë kompani të suksesshme.
Si po realizohet premtimi sipërmarrës i qendrave dhe inkubatorëve në kampus, si Praxis Center for Venture Development dhe Kevin McGovern Family Center for Venture Development in the Life Sciences?
Të kesh inkubatorë – madje edhe të kesh hapësirë pas inkubatorit, gjë që nuk e kemi trajtuar ende në Cornell – është e gjitha pjesë e ndërtimit të një ekosistemi sipërmarrës mbështetës.
Për të pasur sukses, ky ekosistem ka nevojë jo vetëm për talentin e duhur dhe kërkime inovative, por edhe për kulturën, politikën dhe burimet e duhura, duke përfshirë financimin e investimeve, mentorimin dhe sistemet e tjera mbështetëse. Jo vetëm që duhet të kesh strukturat e duhura, por duhet të mbështesësh kulturën – në thelb duke e bërë inovacionin dhe sipërmarrjen, përfshirë sipërmarrjen sociale, pjesë të sistemit tonë të vlerave.
Për shembull, Cornell Tech e artikuloi sipërmarrjen si një nga vlerat e saj që nga fillimi – është pikërisht në krye; nuk mund ta humbisni. Ajo që kemi në Itakë është më shumë një punë në vazhdim, pasi po ndërtojmë ekosistemin. Puna drejt kulturës së duhur është një element i rëndësishëm i kësaj – po ashtu janë inkubatorët, po ashtu edhe talenti.
Një pjesë tjetër e kësaj kulture është përfshirja e studentëve dhe postdoktorëve tanë më shumë në këto aktivitete. Duke u përfshirë, ata janë vërtet të ekspozuar ndaj inovacionit dhe sipërmarrjes që mund t’u shërbejë atyre mirë në të ardhmen.
Pavarësisht nëse ata do të fillojnë të fillojnë një kompani të re ose nëse i bashkohen një korporate të madhe të themeluar, ata do të vijnë me atë ide novatore dhe sipërmarrëse, dhe kjo do t’i bëjë ata shumë më konkurrues ndaj rekrutuesve kur të vijë koha për t’u punësuar – si dhe më të suksesshëm në karrierën e tyre.
Si i keni zgjeruar mënyrat për të përdorur kërkimin si pjesë e përvojës arsimore për doktoraturën e Cornell. studentë dhe postdoktorë?
Unë po huazoj një koncept nga David Erickson, ish-dekan i asociuar për kërkime dhe studime pasuniversitare në Kolegjin e Inxhinierisë dhe aktualisht drejtor i SC Thomas Sze i Shkollës Sibley të Inxhinierisë Mekanike dhe Hapësirës Ajrore, i cili përdor modelin “E në E” – arsim për ndërmarrje. Pra, në vend që të shikojmë kapanone individuale që përfaqësojnë arsimin, kërkimin, transferimin e teknologjisë dhe ndërmarrjen, tani ne i përfytyrojmë ato zona si një rreth të vazhdueshëm, dhe ai rreth shkon nga arsimi në kërkim në transferimin e teknologjisë në ndërmarrje dhe përreth dhe përreth. Për mua, ky koncept “njohuri për një qëllim publik” përfaqëson një model arsimor më holistik.
Ne duam që kërkimin dhe transferimin e teknologjisë dhe sipërmarrjen ta bëjmë pjesë të arsimit, në mënyrë që në fund të ditës t’u ofrojmë studentëve mjete të reja për të qenë të suksesshëm.
A jemi atje? Ende jo. A kemi ide se si duam të arrijmë atje? Absolutisht.