Flisni për të pasur lugën e brendshme.
Kur Tyler Tippetts filloi semestrin e fundit të karrierës së tij të menaxhimit të ndërtimit në UNLV, atij iu paraqit një mundësi praktike që nuk mund ta refuzonte.
Ishte janari i vitit 2022 dhe Kolegji i Inxhinierisë UNLV ishte disa javë larg hapjes së hapave në Ndërtesën e Inxhinierisë së Avancuar – një ndërtesë në të cilën ai nuk do të studionte, por që do të përfitonte një brez studentësh pas tij.
“Më kujtohet kur shefi im më tha për herë të parë se do të më fuste në projektin e Ndërtesës së Inxhinierisë së Avancuar. Ishte një moment i mrekullueshëm,” tha Tippetts, i cili atëherë ishte praktikant për CORE Construction, kompania që mbikëqyri ndërtimin e AEB.
“Isha shumë i emocionuar sepse shumë nga klasat e mia ishin në (Kompleksin e Inxhinierisë Thomas T. Beam) dhe studiova në TBE-A, ndërtesa me të cilën lidhet AEB,” tha ai. “Ishte diçka surreale të punoja në ndërtesë dhe ishte e bukur sepse të gjithë miqtë dhe shokët e mi të klasës, natyrisht, kishin pyetje.”
Si praktikant për Ndërtimin CORE ashtu edhe si student i Inxhinierisë UNLV, Tippetts ishte aty kur Ndërtesa e Inxhinierisë së Avancuar u hap në shkurt 2022. Në kohën kur arriti momentin e saj të ardhshëm madhor – kur një vinç ngriti traun përfundimtar të çelikut dhe e vendosi atë në AEB në një ceremoni përfundimi më vonë atë vit – ai ishte një inxhinier zyrtar i projektit CORE.
Ai ishte gjithashtu atje, kur AEB arriti përfundimin e konsiderueshëm në tetor 2023 dhe CORE ia dorëzoi çelësat dekanit të shkollës së inxhinierisë Rama Venkat, vizioni i të cilit për ndërtesën e filloi të gjitha më shumë se 10 vjet më parë.
Tani, si punonjës me kohë të plotë në CORE dhe si alum i UNLV-së, ai mezi pret të festojë ceremoninë zyrtare të hapjes madhështore të AEB më 23 shkurt 2024.
“Është vërtet interesante t’i kthesh menjëherë kampusit nga i cili kam përfituar kaq shumë, dhe programet nga të cilat kam përfituar kaq shumë,” tha ai, duke shtuar se ai është një Las Vegan i gjeneratës së tretë dhe një në një linjë të gjatë familjare të alumëve të UNLV. .
Krijimi i një plani për karrierën e tij
Tippetts iu bashkua UNLV-së si një diplomë finance, por kujtimet e bukura të punës në një punë verore në ndërtim e tërhoqën, duke e shtyrë atë të ndryshojë drejtimin e tij në gjysmë të semestrit të parë.
“E kuptova se më pëlqente industria,” tha ai. “Më pëlqeu ideja për të luajtur dy role – të jem në anën e menaxhimit dhe gjithashtu të jem jashtë në fushë, jo vetëm të qëndroj në një tavolinë gjatë gjithë ditës. Më tërhoqi.”
Kursi i tij themelor i menaxhimit të ndërtimit (CEM 100) konfirmoi se ai kishte bërë zgjedhjen e duhur.
“Unë e kisha këtë profesor të quajtur Charlie Thomas,” tha Tippetts. “Ai ishte në të 80-at kur unë mora kursin e tij. Disa nga shefat e mi këtu (në CORE) morën mësime me të në vitet 1990. Ai ishte super i ditur. Ai kishte qenë në fushën e ndërtimit gjatë gjithë jetës së tij dhe disa nga mençuritë që ndau në atë klasë janë gjëra që unë i përdor deri më sot.”
Zgjidhja e problemeve prapa dokumenteve
Si inxhinier projekti për CORE – një pozicion në të cilin ai kaloi pasi mori një ofertë pune disa muaj para diplomimit – Tippetts menaxhon dorëzimet e projekteve, kërkesat për informacion (RFI) dhe dokumentet.
“Ka shumë dokumentacion për të shkuar së bashku me procesin e ndërtimit,” tha ai.
Nga boja te çeliku, nga kanalet HVAC tek betoni, ai ishte përgjegjës për dorëzimin e dokumenteve për çdo artikull të instaluar në AEB. Dhe sa herë që ndërtuesit hasnin në një problem në terren, ai ishte përgjegjës për paraqitjen e një RFI – më shumë se 230 gjatë rrjedhës së projektit.
“Pra, nëse shohim një detaj që nuk ka shumë kuptim, ose, nëse shohim se nuk është i realizueshëm, ne do ta RFIojmë atë,” tha ai. “Një RFI e mirë do të përfshijë pothuajse gjithmonë një sugjerim. Ne nuk duam vetëm të theksojmë një problem dhe të mos ofrojmë një zgjidhje të mundshme.”
Ai gjithashtu monitoroi procesin e prokurimit dhe siguroi që punëtorët të kishin materialet e nevojshme në kohë – një proces që u bë shumë më sfidues me çështjet e zinxhirit të furnizimit pas pandemisë.
“Artikujt që zakonisht ishin jashtë raftit, ose gjërat që mund t’i merrni brenda një ose dy javësh, dolën papritmas gjashtë muaj deri në një vit,” tha ai. “Ne rivlerësuam procesin tonë të prokurimit dhe gjurmimit dhe thjeshtuam miratimet e parashtresave, në mënyrë që të mund të nxjerrim materialin në kohë.”
Pavarësisht kësaj sfide, Tippetts dhe ekipi i tij nuk u lëkundën kurrë në angazhimin e tyre për të ofruar projektin në kohë.
“Në çdo projekt ndërtimi, lindin disa çështje ku filloni të kruani pak kokën dhe të pyesni: “Çfarë do të bëjmë?” Por ekipi ynë kurrë nuk kishte dyshim se ne do të përfundonim në kohë,” tha Tippetts, duke shtuar se të shohësh produktin e përfunduar është konfirmim i një pune të kryer mirë.
“Nga hapja e parë, tek zhvendosja e ndërmarrjeve ekzistuese, tek derdhja e betonit, tek shikimi i çelikut të ngrihet – është e kënaqshme ta shikosh atë të shkojë nga asgjëja në diçka,” tha ai. “Unë mendoj se kjo është gjëja më e mirë për ndërtimin: sa të dukshme janë përpjekjet tuaja në fund. Është ndjenja më shpërblyese.”
Tani, ai mezi pret të shohë studentë, fakultet dhe personel në hapësirë – duke e përdorur atë në mënyrë aktive për të kryer kërkime ose për të zhvilluar inovacionin tjetër të madh.
“Unë jam vërtet i tërhequr nga Hapësira e Krijuesit,” tha ai. “Më pëlqen të di se studentët aktualë dhe të ardhshëm do të hyjnë atje dhe do të ndërtojnë shpikjet e tyre të Dizajnit të Lartë ose do të gjejnë një zgjidhje për një nga klubet e tyre studentore. Dhe, nga pikëpamja thjesht arkitekturore, më pëlqejnë ngjyrat atje dhe dyert e mëdha të palosshme sipër. Ata janë të lezetshëm, veçanërisht kur janë në lëvizje.”